1. Dünya Savaşı sırasında, 1915 yılında Gelibolu Yarımadası'nda, Osmanlı Devleti ile İtilaf Devletleri arasında gerçekleşen Çanakkale Savaşı, tarihe hem deniz hem de kara savaşı olarak geçmiştir.

İtilaf Devletleri'nin ilk hedefi, Osmanlı Devleti'nin başkenti İstanbul'u ele geçirerek, İstanbul ve Çanakkale Boğazları'nı kontrol altına almaktı. Bu boğazları ele geçirdiklerinde, Rusya ile denizden ve karadan rahat bir şekilde askeri ve ticari açıdan önemli bir yol açılmış olacaktı. Dolayısıyla, İtilaf Devletleri için bu boğazların stratejik önemi oldukça büyüktü.

Çanakkale Savaşı'nın başlamasının önemli bir nedeni de Osmanlı Devleti'ni zayıflatarak Almanya'nın gücünü azaltmaktı. Bu sebeple, İtilaf güçleri ilk olarak Çanakkale Boğazı'na saldırdı. Ancak bu saldırıda İtilaf güçleri pek başarılı olamamış ve her iki taraf da bu saldırıdan olumsuz etkilenmiştir.

Çanakkale Savaşı öncesinde, Almanya ile Rusya arasında bir savaş alevlenmişti. Bu gerginliğin hemen ardından, Osmanlı Devleti Almanya ile 2 Ağustos 1914 tarihinde bir antlaşma imzaladı. Bu antlaşma ile Osmanlı Devleti, Almanya ile birlikte savaşa girmiştir. Başlangıçta, Osmanlı Devleti'nin savaşa hazır olmadığını düşünen Enver Paşa, Almanya'nın baskısıyla savaşa katılmak zorunda kalmıştır.

Savaşın ana düşmanı Rusya olarak bilinmektedir. Bunun yanı sıra, İngilizler ve Fransızlar da bu savaşta Osmanlı Devleti'nin karşısında yer almıştır.

Çanakkale Savaşı, kazanan taraf için büyük stratejik öneme sahiptir. Savaşı kazanan taraf, boğazlardan rahat bir şekilde geçerek hem askeri hem de ticari açıdan büyük avantajlar elde edecektir. Bu ticaret ve askeri hareketlilik, ülkelerin askeri ve ekonomik gücünü önemli ölçüde kuvvetlendirecektir. Bu bilinçle, devletler Çanakkale Savaşı'nı oldukça önemsemişlerdir.

Sonuç olarak, Çanakkale Savaşı, Osmanlı Devleti ile İtilaf Devletleri arasında geçen ve her iki taraf için de büyük stratejik önem taşıyan bir çatışmadır. Bu savaş, 1. Dünya Savaşı'nın seyrini değiştiren önemli bir dönüm noktası olmuştur.